آیت الله مومن نقل می‌کند: بنده قصد داشتم كه در دوره دوم، از عضویت خودداری كنم. حتی در دوره نخست نیز تمایلی به این كار نداشتم؛ ولی حاج احمد آقا خمینی به بنده تلفن كردند و ابراز كردند كه خوب است بنده عضو شورای نگهبان باشم؛ لذا كسی را به عنوان واسطه، خدمت امام فرستادم اجازه بگیرند كه بنده در قم مشغول كارهای علمی‌باشم. حضرت امام، اجازه نفرمودند. حاج احمد آقا به بنده گفت: وقتی به امام عرض كردم كه آقای مؤمن می‌خواهند درس بخوانند. فرمودند: «می‌خواهد درس بخواند كه چه؟ برای اینكه خدمت به اسلام بكند؟ خُب! این سفرهگسترده؛ بفرما خدمت به اسلام كن.»
در اوایل رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای باز هم مترصد بودم كه از شورای نگهبان كناره‌گیری كنم؛ ولی شرایط را مناسب ندیدم… دوره دوم عضویت در شورای نگهبان هم تا سال 1374 به درازا كشید. برای دوره سوم، بنده نامه‌ای خدمت آقا نوشتم كه ایشان موافقت كنند كه بنده در شورا نباشم؛ ولی به هر حال مورد قبول واقع نشد…»